- Katılım
- 14 Mart 2006
- Mesajlar
- 1
- Tepkime puanı
- 3
- Puanları
- 0
- Yaş
- 41
Secde
Tevazu ve tezellülün en son noktasi, secde… Kibrin ve gururun, yerini sonsuz bir teslimiyete terk ettigi kutlu bir eylem, secde… Kulun Allah’a en yakin oldugu, tüm benligiyle Rabb’ine teslim oldugu vecd hali… Nefsin hiçe sayildigi, gururun ayaklar altina alindigi, en serefli uzuv olan basin yere serildigi; ama o oranda da Allah Azze ve Celle’nin yüceltildigi, tekbir ve tesbih edildigi bir mübarek an…
“Secde et ve (Rabb’ine) yaklas!” (Alak:19)
Kisi, ister Allah’in huzurunda yere kapansin, isterse bir baskasinin; bu hal, mutlak bir boyun egmeyi ve kesin bir bagliligi ifade eder. Öyle ki, sâcid (secde eden) kim için ve kimin karsisinda basini yere koyuyorsa, o makama karsi hudutsuz bir saygi ve nihayetsiz bir muhabbet besliyor demektir. Bu saygi ve tazim, ister korkudan kaynaklansin, isterse de derin bir hayranlik duygusundan, durum degismez. Bir makami veya sahsi göklere çikarip yüceltmenin secdeden daha ileri ve daha asiri bir biçimi düsünülemez. Makam sahipleri, karsilarindaki insanlarin, kendilerini en iyi bir sekilde ululayacaklarini bildikleri için, secde ile tazim edilmekten pek hosnut olurlar. Firavunlar, Nemrutlar ve onlarin çagdas takipçileri, insanlarin saygiyla karsilarinda egilmelerini ve hatta yere kapanmalarini istemisler ve böylece mabud haline gelmislerdir. Bu yüzdendir ki, Islâm dini, Allah’tan baskasina secde etmeyi ser`an küfür saymistir. Yüceltilmeye, tazimde bulunulmaya layik yegâne makam Allah-u Azîm’us-San’dir.
Ademoglu secde (âyetini) okuyup secde ettigi zaman seytan aglayarak çekilir ve: “yaziklar olsun! Ademoglu secde ile emrolundu, secde etti ve cenneti kazandi. Ben ise secde ile emrolundugum halde direttim ve akibetim ates oldu. (Kur’an-i Hakim ve Meal-i Kerim, 2/736 –Müslim- )
Mescidler (yahut mescedler) yalnizca Allah’a mahsustur. Öyleyse Allah ile beraber baska hiçbir seye (ve kimseye) kulluk etmeyin! (cin:1
Bu âyette geçen mesâcid tabiri, asil itibariyle “Mescidler” anlamindaysa da , bir baska kiraatte mesâced seklinde okunmustur. Bu ise, mescedler demektir ki; secde, secde uzvu ve ya secde mekâni manalarina gelir. Dolayisiyla bu âyeti söyle anlayabiliriz: “secdeler ve secde âzâlari Allah’a aittir; öyleyse Allah’tan baskasina secde etmeyin!”
Sa’id b. Cübeyr –Allah ondan razi olsun- bu âyet hakkinda söyle demistir: “secde âzâlari olan mescedler Allah’in mahlukudur. Dolayisiyla onlarla Allah’tan baskasina secde etmeyin! Aklini kullanan Allah’tan baskasina secde etmez.” (Hak Dini Kur’an Dili, c.VII, s. 5407-5408)
Rasûlüllah –s.a.v.- secde âzâlarini söyle açiklamistir:
“Yedi kemik (aza) üzerine secde etmekle emrolundum: (biri) alin –eliyle burnunu da isaret etti-, (ikisi) eller, (diðer ikisi) dizler, (ikisi de) ayak uçlari”. (Tecrîd-i Sarih Tercemesi, c. III, s.847-848)
Huzayfe –Allah ondan razi olsun-, Nebî –aleyhisselam-’dan su hadisi nakletti:
“Bir kulun yaptigi islerden Allah’in en çok hosuna giden, namazda yüzünü topraga koyarak secde etmesidir.” (Tergip ve Terhib, el-Münzirî, c.I, s.516 –Teberâni’den rivayet)
Ebû Zer ise –Allah ondan da razi olsun- ; Rasûlüllah –s.a.v.- in söyle buyurdugunu söyledi:
“Hiçbiriniz namaz kilarken alnindaki tozu topragi silmesin; çünkü rahmet onu karsiliyor.” (a.g.e., c.I, s.514.)
Tevazu ve tezellülün en son noktasi, secde… Kibrin ve gururun, yerini sonsuz bir teslimiyete terk ettigi kutlu bir eylem, secde… Kulun Allah’a en yakin oldugu, tüm benligiyle Rabb’ine teslim oldugu vecd hali… Nefsin hiçe sayildigi, gururun ayaklar altina alindigi, en serefli uzuv olan basin yere serildigi; ama o oranda da Allah Azze ve Celle’nin yüceltildigi, tekbir ve tesbih edildigi bir mübarek an…
“Secde et ve (Rabb’ine) yaklas!” (Alak:19)
Kisi, ister Allah’in huzurunda yere kapansin, isterse bir baskasinin; bu hal, mutlak bir boyun egmeyi ve kesin bir bagliligi ifade eder. Öyle ki, sâcid (secde eden) kim için ve kimin karsisinda basini yere koyuyorsa, o makama karsi hudutsuz bir saygi ve nihayetsiz bir muhabbet besliyor demektir. Bu saygi ve tazim, ister korkudan kaynaklansin, isterse de derin bir hayranlik duygusundan, durum degismez. Bir makami veya sahsi göklere çikarip yüceltmenin secdeden daha ileri ve daha asiri bir biçimi düsünülemez. Makam sahipleri, karsilarindaki insanlarin, kendilerini en iyi bir sekilde ululayacaklarini bildikleri için, secde ile tazim edilmekten pek hosnut olurlar. Firavunlar, Nemrutlar ve onlarin çagdas takipçileri, insanlarin saygiyla karsilarinda egilmelerini ve hatta yere kapanmalarini istemisler ve böylece mabud haline gelmislerdir. Bu yüzdendir ki, Islâm dini, Allah’tan baskasina secde etmeyi ser`an küfür saymistir. Yüceltilmeye, tazimde bulunulmaya layik yegâne makam Allah-u Azîm’us-San’dir.
Ademoglu secde (âyetini) okuyup secde ettigi zaman seytan aglayarak çekilir ve: “yaziklar olsun! Ademoglu secde ile emrolundu, secde etti ve cenneti kazandi. Ben ise secde ile emrolundugum halde direttim ve akibetim ates oldu. (Kur’an-i Hakim ve Meal-i Kerim, 2/736 –Müslim- )
Mescidler (yahut mescedler) yalnizca Allah’a mahsustur. Öyleyse Allah ile beraber baska hiçbir seye (ve kimseye) kulluk etmeyin! (cin:1
Bu âyette geçen mesâcid tabiri, asil itibariyle “Mescidler” anlamindaysa da , bir baska kiraatte mesâced seklinde okunmustur. Bu ise, mescedler demektir ki; secde, secde uzvu ve ya secde mekâni manalarina gelir. Dolayisiyla bu âyeti söyle anlayabiliriz: “secdeler ve secde âzâlari Allah’a aittir; öyleyse Allah’tan baskasina secde etmeyin!”
Sa’id b. Cübeyr –Allah ondan razi olsun- bu âyet hakkinda söyle demistir: “secde âzâlari olan mescedler Allah’in mahlukudur. Dolayisiyla onlarla Allah’tan baskasina secde etmeyin! Aklini kullanan Allah’tan baskasina secde etmez.” (Hak Dini Kur’an Dili, c.VII, s. 5407-5408)
Rasûlüllah –s.a.v.- secde âzâlarini söyle açiklamistir:
“Yedi kemik (aza) üzerine secde etmekle emrolundum: (biri) alin –eliyle burnunu da isaret etti-, (ikisi) eller, (diðer ikisi) dizler, (ikisi de) ayak uçlari”. (Tecrîd-i Sarih Tercemesi, c. III, s.847-848)
Huzayfe –Allah ondan razi olsun-, Nebî –aleyhisselam-’dan su hadisi nakletti:
“Bir kulun yaptigi islerden Allah’in en çok hosuna giden, namazda yüzünü topraga koyarak secde etmesidir.” (Tergip ve Terhib, el-Münzirî, c.I, s.516 –Teberâni’den rivayet)
Ebû Zer ise –Allah ondan da razi olsun- ; Rasûlüllah –s.a.v.- in söyle buyurdugunu söyledi:
“Hiçbiriniz namaz kilarken alnindaki tozu topragi silmesin; çünkü rahmet onu karsiliyor.” (a.g.e., c.I, s.514.)
