Çarşının Veda mektubu

[@hmet]

Çeşitli badirelerin, sayısız hüzünlerin ve nice sevinçlerin dışa vurumudur bu film.​

Aslında bu film, bir hayatın yollara nasıl aktığının bir belgeselidir de...​

Gönül isterdi ki şampiyonlukla kucaklaşılmış bir senede bacak bacak üstüne ataraktan "inanın çocuklar başardık" şarkılarını söyleyerekten ve de şöyle 32 dişimizle gülerekten bir fotoğraf karesinde olalım.​

Lakin, çok sakin bir şekilde söyleyelim ki; Beşiktaş Camiası'nı o fotoğraf karesinde buluşturmak istemeyen güçler var.​

Amatör ruh, profesyonel düşünce içinde hazırlanmış bu filmde belki birşeyler hissedeceksiniz.​

Kıpır kıpır olan yanınıza kulak verin. Çünkü o yanınız size mutlu bir fotoğraf karesinin adresini söyleyecektir.​

Beşiktaş'ı yaşamak, Çarşı'yı hissetmek, tutkunlarına bir peri masalı gibidir.​

Dinleyenlerine bir zamk gibi yapışan bu aşk yaşayanlarına neler eylemektedir?​

Hiç düşündünüz mü?​

Devamlı sırtında kamburla dolaşan, ama negatif ama pozitif mutlaka eleştirilen, her daim içine çomak sokulan, dudak dudağa bile hayalken, göz göze sevişmelerine bile ferman çıkartılan bu coğrafyayı...​

Hiç düşündünüz mü?​

Bağırıyorken de, bağırmıyorken de her şekilde her dönemde para alıyorlar düye suçlanan, seviyesiz muhabbetlerin odak noktası bu haritanın ızdıraplarını hiç düşündünüz mü?​

Ve siz "karşı" olmak ne demektir bilir misiniz?​

Düşünün bakalım.​

Tam 1,5 saatiniz var.​

Mahallenin hep kötü çocuğuyduk.​

Hep içimizden, gönlümüzden birşeyler katmaya çalıştık.​

Ama yalnızca çalıştık.​

Zaman denilen amansız girdapla hep dalga geçtik.​

Zamanın tümünü Beşiktaş'la geçiren bu kitlenin ne yaptığını "zaman" bile anlayamazdı eminiz.​

İyi, kötü, güzel, çirkin, farklı, ayrıcalıklı, hit ve hep bir numara birçok imzamız oldu.​

Her şeyi Beşiktaş için yaptığımıza kalıbımızı basardık.​

Hala da basarız.​

Lakin bunları yaparken,
galiba
sanırım
zannediyorum
ve hissediyorum ki zarar veriyormuşuz.​

Şanlı, şerefli camiamızı rahatsız etmeye başladığımızı hissettik sanki. Biz fazlaysak, biz birilerinin adamıysak, biz Beşiktaş'sız bir hayat yaşamaya başlamışsak ve biz zarar veriyorsak hemen gidebilirdik.​

Herşey Beşiktaş için değil miydi?​

Aslında herşey geçen sene "satılmış Çarşı" diye bağırıldığında başladı.​

Yazık kere yazıktı. Tam bırakıyorduk ki...​

24 Saat Beşiktaş'ı yaşarken Beşiktaşsızlık nasıl bir duyguydu ki?​

Ve biz nereye gidiyorduk?​

Dedik ki zamansız ayrılıkları sevmiyoruz, uygun zamanını bulalım öyle terkedelim diyarı.​

Ama baktık ki; hakaret almış başını gidiyor ve dayanılmaz bir ızdırap var içimizde ve biz kimin hakaret ettiğini bile göremiyoruz, masket takmış bir sürü insan atıp tutuyor...​

Sessizce ve kimsesizce ayrılmak geçti içimizden, hem bu limandan, hem bu can evimizden.​

Bu kararı verirken kaburgamızın tam ortasına saplanan bir hain hançeri sizle paylaşmak istiyorum:​

"Çarşı Beşiktaş'ın üstüne geçti"​

İşte bu halüsülasyon ve sınırı belli olmayan dedikodulardan dolayı...​

Beşiktaş neresiydi, Çarşı kimdi? Bu ne yaman çelişkiydi ki...​

Şanlı Beşiktaş olmasa Çarşı olurmuydu ki?​

Neyse... İnşallah geriye bayrağı göklerde, şerefi yedi düvelde bir tribün bırakıyoruz. Dinlenmek ve yapılacakları görmek bizim de hakkımız sanırım.​

Hakkımız geçtiyse size hakkınızı helal edin.​

Biz bizimkileri sizlere helal ediyoruz.​

ÇARŞI​

adına Alen Markaryan​

 

[lececafe]

hayırlısı ne ise o olsun.

 

[MeKa]

Hiç bitmese horoz şekerim diyorum.Yıllar geldi geçti geriye dönüş yok artık.İstemesekte yaşlanıyoruz.Ama burada da değinildiği gibi ....

Hakkımız geçtiyse size hakkınızı helal edin.​

Biz bizimkileri sizlere helal ediyoruz.​

 

[seyfi]

Bu çarşı kendini yer altına çekmesin şimdide

 

[tays76]

çarşı çarşıya karşı dediler en sonunda kendi başlarını yediler