Bilmiyorum siz istediklerinizi "sirasinda" yapabildiniz mi?
Ben hic yapamadim. kucukken anneannem cebinde tasidigi bir tomar anahtarla kilerdeki dolaplari actigi zaman, canim pestil isterdi. Bilirdim sapsari kayisi pestilleriyle, kararmis mor erik pestillerinin hangi dolapta oldugunu. Anneannem: "Simdi sirasi degil, birazdan yemek yiyecegiz", derdi. Yemekten sonra ise herkes ogle uykusuna yatardi. Sayet "Belki sirasi gelmistir" diye yine pestil istersem, anneannem: "Simdi sirasi degil. Bak herkes yatti. Sen de yat. Ondan sonra..." derdi.
Ogle uykusundan sonra pestil istedigim zaman da cevap yine ayniydi: "Simdi sirasi de?il. Ac karnina dokunur. Nerdeyse aksam oluyor. Birazdan yemek yiyecegiz.. Bir turlu sirasina rastlatamamistim pestil istemeyi.
Bir gun babam bos bulunup bana iki cam agacinin arasina, kolan vurdukca goklere ulasacak bir salincak kurmayi vaat etmisti. Ama bir daha bu vaadini hic animsamaz gorundu. Ikide bir anneme gider: "Haydi soyle babama, salincagi kursun", derdim. Annem: "Simdi sirasi degil, basi agriyor," derdi. Basi agrimazsa gazete okudugu icin salincak kurmasini istemenin zamani degildi. Gazete okumuyorsa banyoya girecegi icin... Salincak istemenin de bir turlu sirasini getiremedimdi.
Yaz gunleri bahce kapisinin onunden, "Visne kaymak" diye bagirarak dondurmacilar gecerdi. Kosa kosa iceri gelir: "Dondurma alayim mi," diye sorardim. "Simdi sirasi degil," derlerdi. Birlikte cocuk dergilerinin bulmacalarini cozmeyi onerirdim: "Simdi sirasi degil," derlerdi. Bir seytan ucurtmasinin kuyrugunu bile yapmaya yanasmazlardi: "Simdi sirasi degil," derlerdi.
Okulda ogretmen ders anlatirken, aklima gelen bir seyi sormak icin parmagimi kaldirirdim. Ogretmen bir sure gormezlikten gelirdi parmagimi. Kolum yanlis yere dikilmis fasulye sirigi gibi oyle havada kalirdi. Sonunda ogretmen: "Simdi sirasi degil, indir bakayim parmagini asagiya,"derdi.
Etutlerde gizli gizli roman okurken de, bir mudur muavini basima dikilir: Simdi sirasi mi roman okumanin, kapat onu da dersine calis," derdi.
Ilk yazdigim yazilara da yazi isleri mudurleri ayni gerekceyle karsi cikmislardi: "Simdi sirasi degil bunun," diyorlardi. Piyeslerim icin de ayni itirazi cok duydum: "Iyi ama simdi sirasi degil... Asik oldugum zamanlar yemekte, yahut yururken, yahut otururken, canim birden opuvermek isterdi yanimdaki sevgiliyi. Kursagimda kalirdi arzum. Bir el, vagon tamponu gibi yavasca iterdi yuzumu: "Hisse yapma, simdi sirasi degil,"
Velhasil hic bir seyin sirasini tam getiremedim. Ama sirasiz mirasiz bir seyler yapmaya calistim kendimce. Bir sey yapmak icin sirasinyi bekleyenler ise, genellikle hic bir sey yapamadilar. oteden beri aklima takilip kalmistir, bir seyi yapip yapmamanin "sirasi"ni kimin saptadigi. Ve kendimce soyle demisimdir:
BIR SEYI YAPMANIN SIRASI, ONU YAPMAK ISTEDIGIN ANDIR. ZAMAN AYARINI TERS KULLANMISSAN ZATEN TOZ OLUR GIDERSIN. YOK TERS KULLANMAMISSAN, "SIMDI SIRASI MIYDI" DIYENLERE UZAKTAN NANIK YAPARSIN SIRASINDA MI
DOGUP OLUYORUZ KI, HER SEYI SIRASINDA YAPABILELIM..
Basarirsan "sirasi", basaramazsan "sirasi degildi" oluyor ve insanlik boyle bir calkanti icinde akip gidiyor
Cetin ALTAN
