Sözlükte araç, vasıta, sebep gibi anlamlara gelen vesîle, dinî bir kavram olarak, Allah'a yaklaşmak veya bir dileğin kabul edilmesini ya da bir musibetin defedilmesini sağlamak amacıyla dua esnasında Allah'ın güzel isimlerinden veya yüce sıfatlarından birini, işlediği güzel bir ameli veya yaşamakta olan salih bir insanın duasını vasıta kılmak demektir. Vesilenin çoğulu vesâildir. Vesile kelimesi Kur'ân'da iki yerde geçmektedir (Mâide, 5/35; İsrâ, 17/57). Mâide sûresindeki âyette müminlerin Allah'a yaklaşmak için vesile aramaları istenmektedir. Âyette geçen vesileden maksat da Allah'a boyun eğip O'nun hoşnutluğunu kazandıracak güzel ameller işleyerek O'na yaklaşmaktır. Güzel amellerin vesile kılınması (Buhârî, İcâre, 12; Müslim, Zikr, 100), yaşamakta olan salih bir kişinin duasıyla tevessül caizdir (Buhârî, Cuma, 34; İstiskâ, 3; Tirmizî: Deavat, 118; İbn Mâce, İkâme, 189). Vefat etmiş zâtlarla, makamla, hürmet, büyüklük ve benzeri şeylerle tevessül ise bid'attir. Allah'tan istenecek şeyleri yatırlardan isteme ise şirk ve küfürdür. (M.C.)
alıntı
alıntı
