Sözlükte "fısıltı, hışırtı gibi gizli söz, fiskos, kuruntu, işkil" gibi anlamlara gelen vesvese, ıstılahta, şeytanın ilkâı, kötü bir işin yapılması, iyi bir işin terkedilmesi veya geciktirilmesi ya da eksik yapılması için insanı kışkırtması, aklını çelmesi, nefsin bayağı arzularına uymaya teşvik etmesi demektir. Vesvese kelimesi Kur'ân'da dört yerde geçmektedir. Vesvesecinin (vesvâs) şerrinden Allah'a sığınılması emredilmiş (Nâs, 114/1-6), şeytanın Hz. Âdem ile eşini cennetten vesvese yoluyla çıkardığı bildirilerek müminlerin bu konuda duyarlı olmaları ısrarla istenmiştir (A'râf, 7/20). Hz. Peygamber de müminlere vesvese ile hareket etmemelerini tavsiye etmiş, vesvesenin dinî-hukukî bir hüküm doğurmayacağını bildirmiş ve vesvese ile hareket edenin talâkını (boşamasını) geçerli saymamıştır (Buhârî, Talâk, 11). Visvâs da aynı anlamdadır. (M.C.)
alıntı
alıntı
