- Katılım
- 23 Eylül 2006
- Mesajlar
- 9,165
- Tepkime puanı
- 48
- Puanları
- 0
"Anne olunca anlarsın" dediler. Ne büyük lafmış meğer... Anne olunca anladım!
Öyle büyük ki anlamı sözcükler yetmiyor anlatmaya. Zaten o yüzden 'anlatılmaz, yaşa da kendin anla' deniyor. Anne olmayan anlayamaz! Empati kurar belki ama o da yetmez tam olarak anlamaya...
Bir bireyin tüm evrelerine tanıklık etmek. Daha karnındayken ve hiç tanışmamışken bile ölesiye sevmek, özlemek... Başka nasıl tarif edilebilir ki, 9 ay içinde büyüyen bir varlık. Senden bir parça, canından kanından var mı ötesi? Gözün gibi bakman, kollaman, kendinden bile sakınman ondan ve her koşulda affetmen...
Tanrının bir mucizesi annelik. Ve Tanrının bir mucizesi çocuk sahibi olmak. İnsan üstü bir duygu bir güç! Yoksa münkün mü gecelerce, ge-ce-ler-ce uykusuz kalıp da ayakta surabilmek ve bitmeyen bir mesaiyi yaşamak?
Bir anne dışında kim ayakta kalabilir ki bu tempoda? Sana muhtaç, dilini bilmediğin ve dilini bilmeyen varlık. Hayatta tutunduğu tek dal sensin. Senin kokun, senin sütün ilk öğrendiği şey. Hayatla bağı sensin. Münkün mü "istifa ediyorum ben bu işten" demek. İş değil ki bu! Zaten o yüzden bu kadar güçlüsün.
Ondan işte gecelerce uyumasan da uykuya direnebilmen, işine, evine, çocuğuna, eşine, ailene, kendine yetebilmen!
Annelik zor... Hele de yeni bir anneysen. Yeni bir hayata alışırken eskisini de sürürmeye çalışan, her şeye yetişmeye çalışan... Bazen bocalayan, bazen yenilen ama hep ayakta kalabilendir anne.
Çocuğunu korumak için tüm dünyayı karşısına alabilir bir anne. Tek başına direnebilir her şeye. tek düşüncesi yavrusudur tek dayanağı ise içindeki kaynağı sınırsız güç ve sevgi.
Henüz bir yıllık bir anne olarak çok da büyük laflar etmek değil niyetim. Sadece "anne" olarak yaşadığım bir yıl bile çok şey öğretti bana. O nedenle bugün sıkıca sarılın annenize... Yanınızda olmasının değerini bilerek!
