..."Her aşk biter, geriye kalan yaşananlardır"...
Aşk bendim, yürek bendeydi..... duygu bendim, bedenim sen... gözündeki ışık bendim, göz sen... sen baktın sevgili, sana duyguyu yükleyen hep ben oldum... sandım ki benim çağlayanlarım var seni içine alacak. Sandım ki beni aşan aşkım seni de saracak, hapsedecek... sandım ki yüreğimdeki sevda yükünü sende sırtlanacaksın... sandım ki aşk iki kişiliktir sevgili... aşk gelir alır gider....
Aşkın aşık’a ait olduğunu öğrettin bana sevgili .... ay ışığı altında umarsızca sevişirken bedenin, kalbimi söküp yerinden verirken sana, ellerine.... sen beni bırakıp gidebildin sevgili... elinde yüreğim, teninde tenim...
Bırakıp gidebildin....
Yokluğunu bu kadar dayanılmaz kılan nedir? Sen hep yanımda mıydın sanki benim bunca yıllık hayatımda?
İçimdeki yangının neden sönmek bilmiyor, yokluğunun yangını, kalbimi yakmış kavurmuş ve daha doymamış azgın bir canavar gibi bütün vücuduma saldırıyor… öyle yanıyor ki tenim, alev alacağım diye korkuyorum.. hiç kimse görmüyor mu? Dışarıdan görülmüyor mu bu yangın? Nasıl mümkün olabiliyor, ben böylesine delicesine, delirircesine yanarken hayat nasıl devam edebiliyor…. ?
Çıkmak istiyorum dışarıya, sokaklara atasım geliyor kendimi.. hani buz gibi ayaza çıkayım yada deli dolu yağan yağmurun altında durayım saatlerce… içimdeki yangını söndürmeye belki yeter dışarısının karı, buzu, ayazı….
Ama ne oluyor hayret….. üstüme yağan yağmurlar daha tenime değmeden buharlaşıp uçuyorlar sanki, gecenin ayazı içime işlemiyor… hiçbir şey söndüremeyecek mi bendeki bu yangını?
Alıp kendini gittiğinden beri, sana olan nefretim, hasretinle sürekli savaş halinde… hangisi kazanacak bilmiyorum ama bir ben kan kaybediyorum…. Bir ben eksiliyorum…. Hiç kimse ve hiç bir şey usandıramadı beni, seni yokluğunda beklemek kadar….
Gel desem gelecek misin sanki…. Artık gelsen bile bu yangını söndürmeye yetecek mi gücün…? Gelsen bile beni bulabilecek misin…. ?
Hiçbir umudum yok…. biliyorum... Ama yine de bekliyorum
Artık sensizliği umursamıyor muyum nedir? Geceleri hala aklıma geliyorsun ama ne hayallerimde nede rüyalarım da istemiyorum artık seni… Seni hatırlatan her anı, her şarkı, beraber gidilen her köşe başı bana boş ve manasız geliyor…. Kimdi bunlara her baktığında ağlayan? Yüreğinin kanamasından nefes alamayan… ben mi?
Ara sıra senden haberler geliyor, gözlerime bakarak anlatıyorlar. Acımı görmek için, bundan zevk almak için…. Onlara bakıyorum… anlattıkları sana deli gibi aşık olan bana değil ki… kime anlatıyorlar seni? Ben seninle vardım, ben sende kayboldum, ben sende yok oldum…. yerime gelen seninle ilgilenmiyor ki…. Ufak da olsa bir ipucu arıyorlar gözlerimin içinde…. Ama artık bulamazlar…. Kim seni sevdiyse o senin gidişinle öldü….
Yeni birisiyim artık ben… hiç bir şey acıtmıyor canımı… Seninle birlikte duygularım da gitti benim. Gözümden bir damla yaş akmıyor, kanayan bir yüreğim yok artık…
Bunun için mi girdin hayatıma…. Benden yeni bir ben yaratmak için mi? Eski ben bu dünyaya dayanamayacak kadar mı zavallıydı ki bir an önce yok edilmesi gerekiyordu? Görevin bu hayata devamımı sağlamak mıydı? Görevin beni yüreksiz bırakmak mıydı?
Umarım başarının zaferini yudum yudum içiyorsundur… Umarım aldığın yüreğimi tepe tepe kullanıyorsundur… nasıl olsa o hep senindi…
Yarattığın yeni ben’in artık ne sana ne bir yüreğe ihtiyacı var….
Tebrik ederim…
Aşk bendim, yürek bendeydi..... duygu bendim, bedenim sen... gözündeki ışık bendim, göz sen... sen baktın sevgili, sana duyguyu yükleyen hep ben oldum... sandım ki benim çağlayanlarım var seni içine alacak. Sandım ki beni aşan aşkım seni de saracak, hapsedecek... sandım ki yüreğimdeki sevda yükünü sende sırtlanacaksın... sandım ki aşk iki kişiliktir sevgili... aşk gelir alır gider....
Aşkın aşık’a ait olduğunu öğrettin bana sevgili .... ay ışığı altında umarsızca sevişirken bedenin, kalbimi söküp yerinden verirken sana, ellerine.... sen beni bırakıp gidebildin sevgili... elinde yüreğim, teninde tenim...
Bırakıp gidebildin....
Yokluğunu bu kadar dayanılmaz kılan nedir? Sen hep yanımda mıydın sanki benim bunca yıllık hayatımda?
İçimdeki yangının neden sönmek bilmiyor, yokluğunun yangını, kalbimi yakmış kavurmuş ve daha doymamış azgın bir canavar gibi bütün vücuduma saldırıyor… öyle yanıyor ki tenim, alev alacağım diye korkuyorum.. hiç kimse görmüyor mu? Dışarıdan görülmüyor mu bu yangın? Nasıl mümkün olabiliyor, ben böylesine delicesine, delirircesine yanarken hayat nasıl devam edebiliyor…. ?
Çıkmak istiyorum dışarıya, sokaklara atasım geliyor kendimi.. hani buz gibi ayaza çıkayım yada deli dolu yağan yağmurun altında durayım saatlerce… içimdeki yangını söndürmeye belki yeter dışarısının karı, buzu, ayazı….
Ama ne oluyor hayret….. üstüme yağan yağmurlar daha tenime değmeden buharlaşıp uçuyorlar sanki, gecenin ayazı içime işlemiyor… hiçbir şey söndüremeyecek mi bendeki bu yangını?
Alıp kendini gittiğinden beri, sana olan nefretim, hasretinle sürekli savaş halinde… hangisi kazanacak bilmiyorum ama bir ben kan kaybediyorum…. Bir ben eksiliyorum…. Hiç kimse ve hiç bir şey usandıramadı beni, seni yokluğunda beklemek kadar….
Gel desem gelecek misin sanki…. Artık gelsen bile bu yangını söndürmeye yetecek mi gücün…? Gelsen bile beni bulabilecek misin…. ?
Hiçbir umudum yok…. biliyorum... Ama yine de bekliyorum
Artık sensizliği umursamıyor muyum nedir? Geceleri hala aklıma geliyorsun ama ne hayallerimde nede rüyalarım da istemiyorum artık seni… Seni hatırlatan her anı, her şarkı, beraber gidilen her köşe başı bana boş ve manasız geliyor…. Kimdi bunlara her baktığında ağlayan? Yüreğinin kanamasından nefes alamayan… ben mi?
Ara sıra senden haberler geliyor, gözlerime bakarak anlatıyorlar. Acımı görmek için, bundan zevk almak için…. Onlara bakıyorum… anlattıkları sana deli gibi aşık olan bana değil ki… kime anlatıyorlar seni? Ben seninle vardım, ben sende kayboldum, ben sende yok oldum…. yerime gelen seninle ilgilenmiyor ki…. Ufak da olsa bir ipucu arıyorlar gözlerimin içinde…. Ama artık bulamazlar…. Kim seni sevdiyse o senin gidişinle öldü….
Yeni birisiyim artık ben… hiç bir şey acıtmıyor canımı… Seninle birlikte duygularım da gitti benim. Gözümden bir damla yaş akmıyor, kanayan bir yüreğim yok artık…
Bunun için mi girdin hayatıma…. Benden yeni bir ben yaratmak için mi? Eski ben bu dünyaya dayanamayacak kadar mı zavallıydı ki bir an önce yok edilmesi gerekiyordu? Görevin bu hayata devamımı sağlamak mıydı? Görevin beni yüreksiz bırakmak mıydı?
Umarım başarının zaferini yudum yudum içiyorsundur… Umarım aldığın yüreğimi tepe tepe kullanıyorsundur… nasıl olsa o hep senindi…
Yarattığın yeni ben’in artık ne sana ne bir yüreğe ihtiyacı var….
Tebrik ederim…
Aşk bu,
Geliyorum demeden geliyor,
Gitmiyor
Unutmak
Öğrenmekten daha çok zaman alıyor
Bilgi ceza , bilgi suç
Taşımak ağır
Ben aşkı 100 metreden tanırım
Yeni değil bu yalnızlık
Ne sokaklar ne evler bildik
İyi gelir ilk zamanlar yaşadıkça
Biz öğrendik
Her aşk bitermiş birgün bildim
Her aşk bitermiş birgün öğretildim
Gözüm aynı göz, ruhum eski
Sözüm aynı söz, susmam yeni
Günüm aynı gün, geceler eski
Tenim aynı ten, üşüyorum şimdi..
Geliyorum demeden geliyor,
Gitmiyor
Unutmak
Öğrenmekten daha çok zaman alıyor
Bilgi ceza , bilgi suç
Taşımak ağır
Ben aşkı 100 metreden tanırım
Yeni değil bu yalnızlık
Ne sokaklar ne evler bildik
İyi gelir ilk zamanlar yaşadıkça
Biz öğrendik
Her aşk bitermiş birgün bildim
Her aşk bitermiş birgün öğretildim
Gözüm aynı göz, ruhum eski
Sözüm aynı söz, susmam yeni
Günüm aynı gün, geceler eski
Tenim aynı ten, üşüyorum şimdi..
